La Paz en de Amazone

Hola!

Mocht je deze blog tussen de bedrijven door willen lezen, dat raad ik je af. Ik gok namelijk dat het een lange lap tekst gaat worden.

Vorige week maandag eind van de dag arriveerde ik in La Paz. Als je gaat googelen naar de veiligheid van deze stad zou je op elke hoek beroofd of ontvoerd kunnen worden voor je geld, maar ik voelde me hier niet onveilig. Maandag heb ik nog even m’n tour voor dinsdag voorbereid. De wekker ging om 06.30 uur want om 07.00 uur werd ik opgehaald en samen met zeven anderen werd ik naar een plek gebracht buiten de stad. We kregen hier een mountainbike, een helm en extra kleren. We gingen namelijk de Death Road fietsen (zoek op YouTube maar naar filmpjes)! Super vet! Eerst kregen we instructies over de fiets en daarna mochten we even oefenen. Vervolgens reden we op een teerweg omlaag, dus de trappers waren overbodig. Bij een checkpoint konden we kiezen: het busje in richting de Death Road of het stuk omhoog fietsen. Ik koos samen met twee Canadezen voor de laatste optie. De gids voorop en wij er achter. Halverwege ben ik afgehaakt en het busje dat altijd achter de groep rijdt ingestapt. Ik voelde de druk op m’n borst erg goed, want we zaten op 3900 meter hoogte en ik moest nog beginnen aan de Death Road. Misschien verstandig om m’n krachten te sparen voor ik een ravijn van 200 meter induik (verstandig hè mam).

Aan het begin van de Death Road zaten we letterlijk in de wolken en voor we begonnen kregen we nog instructies om ongelukken te voorkomen. De tour kon beginnen. Ik weet niet meer wat er door me heen ging tijdens het fietsen, maar ik vond het mega vet! We stopten regelmatig voor foto’s (die de touroperator nog steeds moet versturen), instructies en de gids vertelde over ongelukken die op bepaalde plekken waren gebeurd toen de weg nog werd gebruikt door vrachtverkeer. De gids gaf tijdens de tour instructies aan welke kant van de weg we moesten blijven, wat we tegen zouden komen of waar we niet te hard moesten gaan. Ook heb ik ook nog aan de rand van het ravijn gezeten voor het fotomoment. Je kon zo 200 meter naar beneden kijken, maar helaas door de bewolking konden we de bodem niet zien. Toen we eenmaal uit de wolken waren, durfde ik de remmen meer los te laten en eindigde uiteindelijk als derde in het klassement. Had ik al gezegd dat de tour echt mega vet was? Niet alleen het fietsen, maar ook de natuur en het uitzicht waren heel mooi op de heldere plekken.

Aan het eind van de dag sloten we af met een heel erg verlate lunch en een biertje. Op de terugweg naar La Paz vertelde onze gids dat er ongeveer twee toeristen per jaar verongelukken en dat Nederlanders altijd denken dat ze goed kunnen fietsen. Nou, de Death Road is toch wel even iets anders dan de heuvel op de Heijendaalseweg met m’n omafiets (als de remmen tenminste werken).

Woensdagochtend ben ik rustig opgestaan, heb ik ontbeten en heb ik m’n Amazonetour geregeld. ‘s Middags ben ik door het centrum van La Paz gelopen en heb ik genoten van de vislucht op de marktjes #not. Het centrum van La Paz heeft over het algemeen niet heel veel te bieden op een paar pleintjes, bekende gebouwen en marktjes na. Ook dook ik nog even de kerk in waar volgens mij iemand werd gedoopt. Heel goed kon ik het niet zien en ik vond het respectloos om heel dichtbij te komen.

Donderdag eind van de ochtend ben ik even het centrum ingedoken en heb ik samen met Erik, Ingrid, Esmee en Jelmer geluncht bij een best wel Westers tentje, maar de prijzen waren gelukkig nog Boliviaans. Na de lunch heb ik weer afscheid genomen van de vier Nederlanders. Zij gingen de grens naar Peru al over en mij stond nog een driedaagse tour door de Amazone te wachten. Dus na de de lunch nog even naar de supermarkt gelopen en de taxi gepakt richting het busstation.

Na een nachtje vertoeven in de bus ben ik gelijk voor drie dagen de Amazone ingegaan met zeven anderen en een gids. Zo mooi! De eerste dag waren we vooral lang onderweg, maar tijdens de boottocht zagen we veel vogels, alligators, schildpadden en nog veel meer! ‘s avonds zijn we naar een mooie plek gegaan voor de zonsondergang en hebben we in ‘t donker ogen van alligators gespot. Het is ook super vet dat je ‘s avonds niks hoort behalve de natuur. Twee dingen waren tijdens de tour wel handig: zonnebrand en muggenspray. Er Werd ons ook aangeraden om lichte kleren mee te nemen, want daar komen muggen minder snel op af.

‘s Ochtends ging de wekker al om 05.30 uur om de boot weer in te stappen voor zonsopkomst. Daarna hebben we bij de lodge nog wat apen gevoerd en hebben we zelf ook ontbeten. Vervolgens gingen we op pad om anaconda’s te spotten. Na zo’n twee uur lopen hadden we er eindelijk eentje gevonden en deze heb ik ook nog om m’n nek gehad onder begeleiding van de gids. Best zwaar, maar wel vet. ‘s Middags konden we even uitrusten in de hangmat waar we uitzicht hadden over de rivier en waar ik weer eens in slaap ben gevallen. Daarna heb ik m’n zwembroek aangetrokken, want we gingen zwemmen tussen roze dolfijnen! De dolfijnen beschermen de mensen in het water tegen de krokodillen en ze eten de piranha’s op. ‘s Avonds heb met de rest van de groep bij het kampvuur gezeten en genoten van de sterrenhemel. De laatste dag zijn we nog piranha’s gaan vissen, maar helaas heeft niemand iets gevangen. Wel zagen we de vissen zwemmen bij het vlees aan onze haak. Na de tour zijn we weer teruggereden over de hobbelige weg naar Rurrenabaque en heb ik de nachtbus richting La Paz gepakt. Vandaag ga ik even uitzoeken wat m’n volgende bestemming wordt en Thijs en Paulien zitten ook in La Paz. In de stad zit een Nederlands café waar je bitterballen kan scoren, dus misschien dat we daar nog belanden.

Adios!

Tom

P.S. als ik m’n verhaal doorlees heb ik een vette week gehad.