Medellin

Hola!

Wauw, wat een fantastische stad is Medellin! Tijdens de eerste dag kwam ik al gelijk een paar mensen tegen die ik nog ken uit Salento en samen besloten we om de Comuna13 tour te gaan lopen, een wijk waar je zo’n tien jaar geleden nog niet veilig kon rondlopen vanwege de (drugs)criminaliteit. Een prachtige wijk vol met graffiti, kleurrijke gebouwen en om niet helemaal bekaf boven te komen zelfs met roltrappen! De wijk zit vol met geschiedenisverhalen. Zo vertelde onze gids dat ondernemers geld moesten afstaan aan criminelen (ik had eerder gehoord aan het kartel), zodat ze veilig kunnen leven en ze niks overkomt. De vader van onze gids weigerde een deel van z’n inkomsten af te geven en werd door een paar kogels geraakt. Hij heeft het wel overleefd en is Medellin uitgevlucht. Ook had ik een verhaal gehoord dat gidsen tot op heden een deel van hun inkomsten (onze fooien) moeten afstaan aan het kartel. Tijdens de tour vroeg ik of dit waar was en inderdaad, er komen nog steeds criminelen aankloppen bij de bazen van de agency’s om geld te innen. Verder vertelde de gids over de militaire operatie hoe Comuna13 veilig is geworden. Deze geschiedenis zit verwerkt in prachtige graffiti kunstwerken.

Verder ben ik in Medellin nog gaan paragliden, mega gaaf! Je hebt een heel vet uitzicht over de vallei waar de stad in ligt en ziet hoe groot de stad eigenlijk is. Ook vloog ik over een sloppenwijk, dat zag ik aan de golfplaten daken. Later hoorde ik dat zelfs de politie niet eens veilig door deze wijk kan. Na dit avontuur was het tijd voor een rustige middag in het winkelcentrum samen met drie anderen uit het hostel. Ik heb namelijk nog nieuwe Adidasjes nodig, want de mijne beginnen kapot te gaan. Maar helaas, de maten van schoenen en slippers gaan hier niet eens tot 44. ‘s Avonds was het tijd voor Gringo Tuesday! Het uitgaangsgebied is hier echt sfeervol gemaakt met lampjes. Na een leuke avond met een grote groep Nederlanders en Duitsers stond er niet zoveel op de planning. Ik ben eind van de ochtend richting een museum gegaan waar niks aan was, omdat de helft dicht was. Daarna ben ik met een twee anderen uit het hostel naar de food market gegaan, want een mens en vooral ik moet af en toe toch eten. Verder heb ik rustig aangedaan, want er stond ook nog een dagje Guatapé gepland, een stadje net buiten Medellin. Om 7.00 uur werd ik opgehaald en na een paar uur kwamen we bij de bekende berg El Peñon aan. Vanuit hier had je een prachtig uitzicht over de natuur. De tour werd vervolgd richting het centrum van de stad. Heel kleurrijk! Tijdens het laatste deel van de tour gingen we nog het water op. We kwamen nog langs een van de vele huize van Pablo Escobar. Veel muren en vloeren zijn uit het huis gehaald, omdat na de moord de huizen zijn geplunderd. Schijnbaar verstopte Pablo z’n geld in vloeren en muren. Ook als je leest en hoort over de geschiedenis van Escobar, dan besef je pas hoeveel invloed deze man heeft gehad in Colombia! ‘s Avonds hebben we nog met een grote groep op het dakterras gezeten en na het laatste biertje hadden we allemaal zin in een late night snack: CHICKEN WINGS! Deze waren beter dan die van de Corona. De laatste dag in Medellin ben ik nog met de kabelbaan omhoog gegaan. Niet om te hiken, maar om boven de sloppenwijken te hangen van de stad. Hoe verder je komt, hoe slechter het asfalt is en hoe viezer de omgeving. Regelmatig stonden er houten krotten tussen de rest van de smerige stenen huisjes. ‘s Middags heb ik nog meegedaan met de walking tour door down town. We kregen goede uitleg over de geschiedenis van de stad, het werd zelfs de gevaarlijkste stad van de wereld genoemd vroeger. De geschiedenis van P.E. (zoals ze hem hier noemen) mocht niet ontbreken, maar ook de verhalen over straatprostitutie (dit zie je nog steeds), de gebouwen, de illegale handel en de opbouw van hoe de stad nu is.

Het waren vijf leuke dagen met leuke mensen in Medellin, écht een aanrader! Met een beetje pijn in het hart heb ik de stad verlaten, want ‘s avonds ben ik de bus ingestapt richting San Gil. Gelukkig zat er dit keer geen gezette Colombiaan naast me en kon ik rustig slapen.

Adios!

Tom